در قالب word و در 14 صفحه قابل ویرایش، شامل:
بخشی از متن تحقیق:
واژة اسم كاربردهاي مختلفي دارد. در گستردهترين كاربرد به معني هر لفظي است كه بر معنايي دلالت ميكند. اسم در اين كاربرد مترادف با كلمه است، و حرف و فعل در اصطلاح علماي نحو را نيز شامل ميشود.
دومين كاربرد اسم همان است كه در اصطلاح علماي نحو به كار ميرود. و يكي از اقسام كلمه و قسيم حرف و فعل است.
سومين كاربرد آن معنايي است كه در اصطلاح متكلمان مقصود است. و آن عبارت است از لفظي كه بر ماهيت و ذات من حيث هي و بدون در نظر گرفتن اتصاف آن به صفتي از صفات دلالت ميكند. مانند الفاظ سماء (آسمان)، ارض (زمين)، رجل (مرد) و جدار (ديوار).
واژة صفت نيز كاربردهاي مختلفي دارد. حكما مبادي مشتقات را صفت، و مشتقات را اسم ميگويند. از نظر آنان علم و قدرت صفاتاند، و عالم و قادر يا عليم و قدير اسم، ولي متكلمان مشتقات را صفات ناميده و مبادي مشتقات را «معني» ميگويند. بنابراين، علم و قدرت، معني، و عالم و قادر يا عليم و قدير صفاتاند. به عبارت ديگر، هرگاه ذات و ماهيت را از آن جهت كه موصوف به وصف يا معناي ويژهاي است، در نظر آوريم واژة صفت به كار ميرود
«الصفة هي الاسم الدال علي بعض احوال الذات، و ذلك نحو طويل و قصير و عاقل و غيرها»
«ان الصفة في الحقيقة ما أنبأت عن معني مستفاد يخص الموصوف و ما شاركه…».
ياد آور ميشويم، اين گونه ملاحظات در عمل چندان رعايت نميشود، و هر يك از اسم و صفت به جاي ديگري به كار ميرود.
يگانه واژهاي كه معناي وصفي نداشته، و به عنوان اسم مخصوص خداوند، شناخته شده است؛ اسم جلالة (الله) است. اما واژههاي ديگر چون عالم، قادر، حي، رازق، باقي و غيره هم به عنوان اسماء الهي به كار ميروند، و هم صفات خداوندي، چنان كه در روايات معروفي كه براي خداوند نود و نه اسم بيان شده است، جز اسم جلاله، همگي از مشتقات و صفات ميباشند.
تقسيمات صفات
صفات الهي را از جهات گوناگون تقسيم كردهاند:
1. صفات جمال و صفات جلال:
صفات جمال يا صفات ثبوتي صفاتياند كه بر وجود كمالي در خداوند دلالت ميكنند. مانند عالم و علم، قدرت و قادر، خلق و خالق، رزق و رازق و غيره. و صفات جلال يا صفات سلبي صفاتياند كه چون بر نقصان و فقدان كمال دلالت ميكنند، از خداوند سلب ميشوند. مانند: تركيب، جسمانيت، مكان، جهت، ظلم، عبث و غيره. صدر المتألهين در اين باره گفته است…
